Together? Forever. ♥

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 9:42 am

9 თავი.

დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა, გავიზმორე და იმხელაზ გავიღიმე კინაღამ პირი გამეხა.. საოცრად ბედნიერად ვგრძნობდი თავს, მაგრამ გულს ის მიკლავდა რომ ლიამს როგორც გოგო მე არასდროს არ შევუყვარდებოდი, მითუმეტეს მას დანიელი ყავდა გვერდით.. ამაზე ფიქრი აღარც გამიგრძელებია, არ მინდოდა ხასიათი გამეფუჭებია... ავდექი, ხალათი მოვიცვი და ქვემოთ ჩამოვედი, ლუსი დივანზე იყო წამოწოლილი და ტელევიზორს უყურებდა... უკნიდან მივეპარე, ერთი კარგად ვისკუპე, ლუსის თავზე დავახტი და პულტი წავართვი..

– რასაკეთებ შე იდიოტო? (ერთი დაიყვირა ლუსიმ)
– დილამშვიდობისაა ლუუს.. (არ გავიტეხე ჩემი)
– რა გიჟი ხარ გოგო.. მომეცი პულტი, კარგ კინოს ვუყურებდი...
– მე მულთფილმები მინდა...

მულთფილმების არხზე გადავრჩე.. ლიამის საყვარელი მულთფილმები გადიოდა, პოპკორნი ავიღე და ყურება დავიწყე.. ნახევარიც არიყო გასული ტელეფონმა რომ დამირეკა... ლიამი იყო..

– გისმენთ..
– რაშვები სოფ??
– რავი ლიამ, შენ საყვარელ მულტფილმს ვუყურებ..
– ეეე ღოროო...
– მოდი თუ გინდა გაყურებინებ..
– არა მადლობა,არ მცალია.. მისმინე, დღეს საღამოს გამოდით ჩვენთან კაი?
– ჰო მარა, რა ხდება?
– ხვალ ტური გვეწყება, და გვინდა რო დაგემშვიდობოთ..
– კარგიი ლიამ, მოვალთ...

ვუთხარი და გავთიშე.. ცრემლები მომადგა, ვერ გავძლებდი მის გარეშე, მაგრამ სხვა გზაც არ მქონდა... ცრემლები წამომივიდა მაგრამ უცებ მოვიწმინდე, ლუსი მოდიოდა და არ მინდოდა შეემჩნია..

– ვინიყო სოფ?
– ლიამი.. დღეს სახლში გვეპატიჟებიან..
– ვაა ძალიან კარგი...
– შენ რა გჭიირს??
– მეე??არაფერი..
– ჰოო კარგი მაშინ... ჩაიცვი რა მიდი, რესტორანში ვჭამოთ და მერე წავიდეთ ბიჭებთან..
– კარგი..

უცებ ჩავიცვი და რესტორანში ჭავედით.. რომ მოსაღამოვდა ბიჭებთან მაშინ მივედით. ყველა ძალიან თბილად შეგვხვდა.. ჩემდა საუბედუროდ იქ იყო დანიელიც და ლიამს ერთი წუთით არ ტოვებდა მარტო... დროს მართლა მხიარულად ატარებდა ყველა ჩემს გარდა... მერე დაიშალნენ, ზოგი სად წავიდა, ზოგი სად, ქვემოთ მარტო მე და ნაილი ვიყავით... რატომღაც მომინდა რომ ბიბლიოთეკაში შევსულიყავი, ასეც მოვიქეცი, მაგრამ კარები შევაღე თუ არა იქვე გავშეშდი... იქ დანიელი და ლიამი იყვნენ, და ჩემდასაუბედუროდ ერთმანეთს კოცნიდნენ... დავიბენი, ვეღარ გავიგე რა მეთქვა..

– ისა.. ბოდიში.. არ მინდოდა ხელის შეშლა..
– არაუშავს სოფ.. (ლიამი)
– შემდეგში გაიგებ რომ კარებზე უნდა დააკაკუნო. (დანიელმა რათქმაუნდა თავისებურად წამკბინა)

თავი დავხარე და უსიტყვოდ გამოვედი იქედან... ძალიან ცუდად გავხდი... აივანზე გავედი და იქვე იატაკზე დავჯექი... ბოღმა, სინანული, ტკივილი, ყველაფერი ერთად შემომაწვა.. ტირილი დავიწყე.. ისე ვტიროდი სუნთქვაც კი მავიწყდებოდა.. მერე ზლუქუნით ჩემს თავს დავუწყე ჩხუბი...

– სოფი.. ნახე სადამდე მიხვედი?? ღმერთოო როგორ არ მინდოდა ასე მომხდარიყო... ახლა რა გავაკეთო.. რითი დავეხმარო ჩემს თავს... რავქნა რაა...

უცებ ნაბიჯების ხმა გავიგონე, ცრემლები ცივად მოვიწმინე, ფეხზე ავდექი და მოაჯირისკენ მივიწიე...

– აქ მარტო რატო ხაარ??

ლიამი იყო...

– რავიცი ლიამ, რატომღაც მომინდა...
– წამო ჩვენთან, არ გინდა??
–არა... (ჩემდაუნებურად ცივად გამომივიდა ნათქვამი)
– ცივად რატო მელაპარაკები?
– სულაც არ გელაპარაკები ცივად..
– ვითომ?

აღარ ვუპასუხე.. უბრალოდ გავჩუმდი და მთვარეს ავხედე...

– სოფი რა გინდა რომ გავაკეთო??.. რას მირჩევ..
– რაზე მეკითხები??
– მე ვიცი რატომაც გამოდი აქ მარტო.. რატომაც გაქვს თვალები ცრემლებით სავსე.. და რატომაც მელაპარაკები ეგრე უხეშად..
– მე არვიცი... (ისე ვთქვი თითქოს არც მაინტერესებდა და მხრები ავიჩეჩე)
– გინდა გითხრა??
– კი ბატონო.. როგორც გინდა..
– დანიელზე ეჭვიანობ..
– რაა?? რასისულელეს ამბობ ლიამ..
– არა არა სოფი.. ეგრეა..
– არარის ეგრე...

ვთქვი და გასვლა დავაპირე... მაგრამ ლიამმა მკლავში მომკიდა ხელი, შემომატრიალა და მკერდზე მიმიკრა...

– სოფი.. ნუ მეთამაშები... მე შენ ძალიან კარგად გიცნობ...
– ლიამ გამიშვი...
– არ გაგიშვებ...
– გამიშვი.. არ მინდა ვინმე შემოვიდეს..
– არავინ არ შემოვა...

შეშინებულმა გავხედე ლიამს, რომელიც კოცნას აპირებდა...

– ლიამ.. არ გინდა.. გთხოვ..
– მინდა...

თავისდახსნა ვცადე მისი მკლავებიდან, და როგორც იქნა გამომივიდა, მერე კი რაც ძალი და ღონე მქონდა სახეში გავარტყი...

– მე შენი სათამაშო არ ვარ ლიამ... შენ გგონია როცა მოგინდება მაშინ მოხვალ და მაკოცებ??.. დანიელი გყავს.. მიდი და შენი სურვილები მასთან დაიკმაყოფილე...

ლიამი გაშრა... გაოცებული იყო.. უბრალოდ არც კი მოელოდა ჩემგან ასეთ საქციელს.. მეც არ მინდოდა ამის გაკეთება მაგრამ სხვა გზაც აღარ მქონდა..

– მაპატიე სოფი..სასმელის ბრალია... თავი ვეღარ მოვთოკე...
– შემდეგში გაითვალისწინე...
– შემდეგში აღარ განმეორდება...

და თავი დახარა.. ვეღარ მოვითმინე, მივედი და მაგრად მოვეხვიე...

– გთხოვ ლიამ, უბრალოდ ჩამეხუტე, ძალიან მაგრად ჩამეხუტე...

სურვილი შემისრულა.. ისე მაგრად მომხვია ხელები ცოტაც და ალბათ გავიჭყინტებოდი.. მაგრამ ეს სულაც არ მადარდებდა... იმ წუთში ლიამის გარდა არაფერი არ მანაღვლებდა..

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 9:47 am

ხო შემდეგ ი;დდ

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 9:49 am

gamagijeb :D ese male rogor kitxulob :D

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 9:50 am

10 თავი.

სახლში რომ მივედი პირდაპირ ოთახში ავედი და დავიძინე, მაგრამ ძილი სამწუხაროდ არ დამაცადეს.. ალბათ ასე 3 საათში გავიგონე ვიღაც ჩემს სახელს რომ ყვიროდა.. სულელივით ავდექი და აივანზე გავედი..

– ლიაამ.. შენ აქ რა გინდაა??
– შენი ნახვა მინდოდა...
– გაგიჟდი?? შუა ღამეე..
– მერე რა.. ხვალ მივდივარ და კარგა ხანს ვერ გნახავ..
– მოგკლავ რა... მოიცა კარებს გაგიღებ..

ჩუმად ჩავირბინე დაბლა და კარი გავაღე...

– მომენატრ...

აღარ დავამთავრებინე, თითით ვუჩვენე რომ გაჩუმებულიყო, ხელი მოვკიდე და ნელი ნაბიჯებით ამოვიყვანე ჩემს ოთახში...

– ბიჭოო გაგიჟდიი??
– მე არა.. რატოო?
– დანიელმა რომ გაიგოოს?? აუუ რა იდიოტი ხარ ლიამ რაა...
– დაწყნარდი შენ.. დანიელს ძინავს.. უბრალოდ მინდოდა ბოდიში მომეხადა შენთვის.. გუშინ ძაან ცუდად გამომივიდა..
– არაუშავს, მე ეგ უკვე დავივიწყე..
– სოფი... არ მინდა ურთიერთობა გაგვიფუჭდეს.. მე მართლა ძაან მიყვარხარ..
– არც გაგვიფუჭდება ლიამ.. ნუ სულელობ..
– მოდი მაშინ ჩაგეხუტო...

მაგრად მომეხვია... თვალები დავხუჭე.. ორივე ჩუმად ვიდექით... მაგრამ საუბრის გაგრძელება ისევ მე მოვინდომე..

– ხვალ როგორ უნდა წახვიდე დილით?
– მანქანით ვარ სულელო..
– ყავა გინდა?
– არა, მადლობა.. უბრალოდ შენთან მინდა საუბარი...
– სიამოვნებით...

ლოგინზე წამოწვა, და ხელით მიჩვენა გვერდში დავწოლოდი... მის მკერდზე მოვკალათდი..

– იცი სოფ... ამ ბოლო დროს დანიელი ძალიან შეიცვალა.. რაღაცნაირი გახდა...
– მაინც როგორი?
– შენ არ მოსწონხარ...
– მე რა დავაშავე??
– არვიცი.. მეც ხშირად მეჩხუბება..
– ეგ ცუდია... მაგრამ ხომიცი ძალიან უყვარხარ..
– ხოო მეც მიყვარს.. მაგრამ..

ამ სიტყვებით ჩაკვდა ყველაფერი ჩემში.. თითქოს უბრალოდ იარაღი აიღეს და პირდაპირ გულში მესროლეს.. უცებ ავდექი და აივანზე გავედი... ლიამიც გამომყვა..

– სოფ...
– რაარი ლიამ..
– წამომყევი, კარგი?
– საად??
– ჩუუმად იყავი და წამომყევი..

ხელი მომკიდა და გარეთ გამიყვანა.. მანქანაში ჩავჯექით...

– ლიამ.. სად მივდივართ ამ შუაღამეს..
– მე მინდა რომ რაღაც პატარა სიურპრიზი გაგიკეთო...
– კარგი..

ჩუმად ვიყავით მთელი გზა.. მერე ერთ ლამაზ მაღაზიაში მივედით, სათამაშოების განყოფილებაში შემიყვანა...

– აქ რა გვინდა ლიამ..
– ჩუუ...

უცებ ერთი დიდი სათამაშო აიღო და ჩემსკენ წამოიღო..

– ეს შენ პატარავ..

ხელში რომ ავიყვანე, მე აღარ ვჩანდი... ლიამს სიცილი აუვარდა...

– ეეე ლიამ.. ეგრე არ შეიძლება.. ვერ ავიღებ საჩუქარს..
– აიღებ.. მაგრამ მთავარი არ მომიცია..

პატარა მრგვალი დასადგამი იყო, შიგნით ეიფელის კოშკი იყო, ხელით რომ აათამაშებდი შიგნით პატარა ფიფქები დაფრინავდა..

– პარიზი..

გაოცებულმა ავათამაშე სათამაშო ხელში და ლიამს ავხედე...

– ხო პატარავ.. პარიზი.. გპირდები ერთ დღეს აუცილებლად წაგიყვან..

ცრემლები მომადგა.. ვეღარ მოვითმინე და ლიამს მოვეხვიე... ყურთან მაკოცა... ფული გადაიხადა და გარეთ გამოვედით...

– ისა სოფ, მოდი ეგ დიდი სათამაშო უკანა სავარძელზე დავდოთ ხო?
– ხოო...

სათამაშო უკან დავდეთ, და ჩვენც ჩავჯექით.. ლიამმა სახლთან მიიყვანა მანქანა და გააჩერა..

– საოცარი გოგო ხარ სოფ.. ძალიან მიყვარხარ..
– მეც მიყვარხარ ლიამ...
– იმედი მაქვს დანიელსაც მალე შეუყვარდები...

თავი დავხარე, ცრემლები ჩამიდგა თვალებში, არ მინდოდა ლიამს შეემჩნია...

– სოფი.. გამომხედე..

ხმას არ ვიღებდი.. ასე თავდახრილი ვიყავი...

– სოფიი...

ხელი ნიკაპზე მომკიდა და თავისკენ გამახედა...

– თვალები ცრემლიანი გაქვს...
– ჰოო.. მაქვს..
– ყველაფერი კარგად იქნება.. გპირდები..

გავუღიმე... ცოტა ხნით ასე მიყურებდა.. მერე ნელა ნელა ჩემსკენ წამოვიდა.. კოცნას აპირებდა, მაგრამ თავი გვერდზე გავწიე..

– არ გინდა ლიამ.. გთხოვ..
– კარგი.. მაშინ წავალ ახლა, ხო?
– რათქმაუნდა...

გამიღიმა.. ლოყაზე ვაკოცე... წარმატებები ვუსურვე და მანქანიდან გადმოვედი..

––––––––––––––––––––––––––––––––––

დილით რომ გავიღვიძე საკმაოდ ცუდ ხასიათზე ვიყავი... ტელეფონს დავხედე, არც ესემესი არიყო არც შემოსული ზარი... ლიამი ცოტა ხანია რაც არ მინახავს და უკვე მენატრებოდა... აივანზე გავედი.. ლონდონში საოცრად ლამაზი მზე ანათებდა... უცებ ტელეფონის ხმა გავიგონე, გიჟივით შემოვტრიალდი და ტელეფონს ვეცი..

– გისმენთ...
– ახლა კარგად მომისმინე ქალბატონო..
– რომელი ხარ?
– ძალიან კარგადაც იცი ვინც ვარ.. (დანიელი იყო)
– დანიელ, როგორ ხარ?
– გუშინ ლიამი შენთან იყო ხო??
– ლიამი?? არაა... არ ყოფილა...

დავიბენი.. ვეღარ გავიგე რა მეთქვა...

– არარის საჭირო ტყუილები.. გაფრთხილები გვერდში აღარ გაეკარო თორე ინანებ...
– მაგრამ..
– მე გაგაფრთხილე...

მითხრა და გამითიშა... ნერვებმა ამიტანა.. ტელეფონი კედელს მივახეთქე, ხელები სახეზე ავიფარე და ტირილი დავიწყე...

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:08 am

აუ მიდი მიდი დაე

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:09 am

11 თავი.

ერთი კვირა ისე გავიდა ლიამთან საერთოდ არ მილააპარაკია.. ტელეფონზე მირეკავდა მაგრამ ვუთიშავდი.. აი ბიჭებთან კი ყოველდღე ვლაპარაკობდი.. ერთ დღეს ლუის დავურეკე..

– ლუუ.. როგორ ხაარ??
– არ ვარ ლუი..
– აბა რომელი ხარ?
– ლიამი ვარ..
– აა ლიამ.. როგორ ხარ?
– რატო მითიშავდი ტელეფონს?
– მეც კარგად..
– რატო მითიშავდი მეთქი ტელეფონს..
– ახალი რა ხდება?
– ხო იცი რო არ მიყვარს ეგრე რო მელაპარაკები.. რატო იქცევი ეგრე..
– ასეა საჭირო..
– რაიყო საჭირო? არ მოგენატრე მაინც ადამიანო?
– კი ლიამ მომენატრე.. მაგრამ ასე იყო საჭირო.. კარგად უნდა გავთიშო..
– მოიცა სოფი..
– მიყვარხარ...

ვუთხარი და გავუთიშე... ტირილი ამივარდა.. უზომოდ მენატრებოდა... ისევ ისე მიყვარდა როგორც ადრე.. არა, არა, ისევ ისე კი არა.. უფრო მეტადაც...

დღე ისე გავიდა ვერც კი გავიგე.. სახლში მარტო ვიყავი... სამზარეულოში ვიყავი ვიღაცამ კარებზე ბრაგუნი რომ ატეხა.. შემეშინდა, მივედი და კარები გავაღე..

– ლიამ.. აქ რა გინდა??
– წამომყევი...

ხელი მომკიდა და მანქანისკენ წამიყვანა..

– მოიცაა.. ეეე სად მიგყავაარ.. ლუსიი..
– ლუსის დავურეკავთ...

როგორც კი დავჯექით მააშინვე დაძრა მანქანა..

– რას აკეთებ.. გაგიჟდი??
– არა.. უბრალოდ გაჩუმდი და წამომყევი...
– ხმა აღარ გამცე...

და გაბუტული შევტრიალდი ფანჯარისკენ... ცოტა ხანში ჩამეძინა.. ლიამის ტკბილმა ხმამ გამომაღვიზა..

– პატარავ.. გაიღვიძე, პარიზში ვართ..
– რაა?.. სად??
– პარიზში..

მითხრა და გამიღიმა.. გაოცებულმა მოვათვალიერე იქაურობა და მანქანიდან გადმოვედი... ლიამიც გადმომყვა და თავის კარებთან დადგა... საოცრად გამიხარდა.. ლიამთან მივირბინე და მაგრად მოვეხვიე...

– ლიააამ.. მადლობაა.. როგორ მიყვარხაარ..
– მე ხომ დაგპირდი... მაგრამ უკვე ღამეა და ერთი სიურპრიზი კიდევ წინ მაქვს...
– რა სიურპრიზი?
– მანქანაში ჩაჯექი..

იმ სასტუმროში მიმიყვანა სადაც დაბინავებულები იყვნენ.. ბიჭები ვნახე და ლიამის ოთახში შევედი.. ერთი საოცრად ლამაზი წითელი კაბა მომცა..

– ეს ჩაიცვი..
– ლიამ.. რა ლამაზია..
– შენ ტანზე ბევრად ლამაზი იქნება..
– სად მივდივართ??
– ეგ სიურპრიზია..

კაბა ჩავიცვი.. მაგრამ უკან გრძელი ზმეიკა ქონდა და ვერაფრით შევკარი..

– ლიაამ.. შემიკარი რაა..

აშკარად შევატყვე ნერცხვი როგორ გადაყლაპა.. ხელი ზმეიკას მოკიდა და ამოწია.. მერე თმა გადამიწია და კისერში მაკოცა... სულ ჟრუანტელმა დამიარა და წინ მივიწიე.. არ შევიმჩნიე..

– კარგი.. წავედით?
– ხოო.. რათქმაუნდა..
– შენი მანქანით წავალთ ხო?
– არა.. პოლი წაგვიყვანს.

ქვემოთ პოლი დაგვხვდა და ერთ ერთ ულამაზეს რესტორანში მიგვიყვანა.. მანქანიდან რომ გადმოვედით პაპარაცები მოვიდნენ..ლიამმა ხელი ჩამკიდა და ისე წამიყვანა შესასვლელისკენ.. პაპარაცები უამრავ რაღაცას ყვიროდნენ..

" ლიაამ.. დანიელი სად არის "
" ვინარიის ეს გოგო ლიამ? დანიელი წარსულს ჩაბარდა??"

და უამრავი სხვა სისულელე... როგორც იქნა შევაღწიეთ შიგნით.. ბოლო სართულზე ავედით და ლიამმა აივანზე გამიყვანა.. იქედან საოცარი ხედი იშლებოდა.. ეიფელის კოშკი პირდაპირ მოჩანდა..

– ლიამ.. ასეთი ბედნიერი არასდროს არ ვყოფილვარ..
– ეს ხომ შენი ოცნება იყო.. ჩემი ვალია შენი ოცნებები ავასრულო...
– ძალიან დიდი მადლობა..

მივედი და მოვეხვიე.. თვითნაც ჩამეხუტა და მერე ყურში ნაზად მიჩურჩულა..

– სოფი, ვჭამოთ რა.. ძაან მშია..
– ხოო.. მეც მშია..

მაგიდასთან დავჯექით... ბევრი ვჭამეთ და ვისაუბრეთ... ლიამმა დალია.. მეც დავლიე ერთი ჭიკა... არვიცი რამდენი ხანი გავჩერდით იქ მაგრამ ოფიციანტი რომ შემოვიდა საათი ვკითხე და მითხრა ღამის 5 საათიაო...

– ლიამ.. წავიდეთ ხო? მალე გათენდება..
– კარგი პატარავ.. როგორც გინდა..

ლიამი უკვე საკმაოდ მთვრალი იყო... ხელი მომკიდა და ისე გამოვედით.. პოლიც იქვე გველოდებოდა.. სასტუმროში მალე მივედით.. პირდაპირ ოთახში შევედით...

– ისა .. ლიამ.. მე სად უნდა დავიძინო/??
– აქ.. ჩემთან..
– კარგი. მაშინ ჯერ წყალს გადავივლებ.. შენ დაწექი ხო?
– როგორც იტყვი..

აბაზანაში შევედი და წყალი გადავივლე... ხალათი მოვიფარე და ისე გამოვედი... ლიამი საწოლში არიყო, ვიფიქრე ალბათ ბიჭებთან გავიდათქო, და ხალათი გავიძრე.. ჩემი კაბის ჩაცმა დავაპირე მაგრამ უცებ შიშველ ზურგზე თითების ნაზი შეხება ვიგრძენი....

Admin Posts : 661 Age : 23 Join date : 14.02.13

marii cota xani agar gaagrdzeloo toree am motxrobam mogvtacaaa nini Together? Forever. ♥ - Page 2 3991763430

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:11 am

Admin wrote:: marii cota xani agar gaagrdzeloo toree am motxrobam mogvtacaaa nini

Together? Forever. ♥ - Page 2 3788161578

kai gavawvaleeb

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:12 am

ააააააააააი ეხლა იწყება არ დავიწყება ველოდები შემდეგს

Admin Posts : 661 Age : 23 Join date : 14.02.13

:D:D didxans mogiwevs dacdaa :D:D

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:13 am

Megan wrote:: ააააააააააი ეხლა იწყება არ დავიწყება ველოდები შემდეგს

Gawvalo?

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:19 am

არ მაწვალოთ რა დღეს მგონი ვეღარ შემოვალ და ამ მოტხრობის ბოლომდე წაკიტხვა მინდა ზალიან

Admin Posts : 661 Age : 23 Join date : 14.02.13

xoo kaii mecodeeba dadee maar :D:D

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:20 am

kai dagideb exla

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:21 am

12 თავი..

შიშველ ზურგზე თითების ნაზი შეხება ვიგრძენი... სულ ჟრუანტელმა დამიარა.. საოცრად მესიამოვნა.. შემოვტრიალდი.. ლიამი იდგა და უბრალოდ მიღიმოდა..

– რასაკეთებ ლიამ?..
– რისი გაკეთებაც ახლა მინდა..
– არ შეიძლება...
– შეიძლება..

მომიახლოვდა.. ხელზე თმა გადამიწია და მაკოცა... უბრალოდ არ შემეძლო წინააღმდეგობის გაწევა მაგრამ მაინც ვეცადე..

– გაჩერდი ლიამ.. არ შეიძლება..
– გაჩუმდი და მომენდე..

ტუჩებში მაკოცა.. მერე ხელში ამიყვანა,საწოლზე დამაწვინდა და ჰალსტუხი მოიხსნა.. მერე ღილების და გახსნაც დაიწყო...

დილით ლიამის ხმამ გამაღვიძა..ზურგი მქონდა შექცეული და ისე ვიწექი.. ლიამი ტელეფონზე დანიელს ელაპარაკებოდა.. თავი მოვიკატუნე ვითომ მეძინა..

ლიამის და დანიელის საუბარი

– დილამშვიდობისა ლიამ..
– დილამშვიდობისა პატარავ..
– გეძინა??
– შენ გამააღვიძე.. როგორ ხარ?
– მე კარგად საყვარელო,, შენ?
– მეც კარგად დაან.. მომენატრე..
– მეც მომენატრე ლიამ.. წავედი ახლა და დაგირეკავ მერე..
– კარგი პატარავ.. მიყვარხარ...

ვერ წარმოგიდგენთ რა დამემართა.. უბრალოდ ყველაფერი მომიკვდა სულში.. ყველაფერი ერთდოულად მოკლეს.. თითქოს გამთელეს..
ლიამმა ტელეფონი გვერდზე გადადო, ჩემსკენ გადმოტრიალდა, მომეხვია და ლოყაზე მაკოცა..

– დილამშვიდობისა ჩემო პატარავ...

ცივად მოვიშორე ხელები, ხალათი მოვიცვი და ფეხზე ავდექი...

– ლიამ.. შენ რა გგონია მე შენი სათამაშო ვარ?? რას ნიშნავდა ეს ყველაფერი.. ვიცი რომ დანიელი გიყვარს მაგრამ ჩემთან რაღა გინდა?? რატო გააკეთე გუშინ ეს ყველაფერი.. რატოომ?..

ვყვიროდი, თან ცრემლები ღაპა ღუპით მომდიოდა..
ლიამი ფეხზე ადგა და ჩემთან მოვიდა..

– სოფი.. მაპატიე.. ეს შეცდომა იყო.. მთვრალი ვიყავი..
– შეცდომა?? რაიყო შეცდომა.. ხო რათქმაუნდა.. შენ კაცი ხარ.. ეს არაფერს არ ნიშნავს შენთვის.. შენ უბრალოდ გაერთე.. მე კიდე ქალი ვარ.. შენ გაივლი და მე რა გავაკეთო? ვსიო გგაერთე და მორჩა??
– სოფი მაპატიე..

ცრემლებს მწმინდავდა და ჩახუტებას ცდილობდა, მაგრამ მე ცივად ვიშორებდი...

– შემეშვი ლიამ.. მეორედ ჩემი სახელი აღარ ახსენო... ძალიან გტხოვ ჩაიცვი და სახლში წამიყვანე..
– არ შემიძლია.. ვერსად ვერ წაგიყვან...
– რა თქვი??.. სახლში მინდა... წამიყვანეე თორე იცოდე კივილს დავიწყებ და მთელს სასტუმროს აქ შევყრი...
– არამეთქი.. რამდენიც გინდა იკივლე.. მაგრამ ახლა ვერ წაგიყვან..
– ვერ გიტან ლიაამ ფეინ.. ვერ გიტააანნ..
– როგორც გინდა..

მითხრა და სააბაზანოში შევიდა.. გაოგნებული ვიყავი.. რატო მექცევა ასე.. რა იდიოტი ხარ სოფი.. ყველაფრის უფლება მიეცი.. დამამცირა.. როგორ დამამცირა.. შურის ძიების მიზნით მივედი და ცხელი წყალი ცივით შეცვალე.. ლიამი მაშინვე გამოვარდა გარეთ...

– რასაკეთებ სოფი.. გინდა გამყინო?
– არა.. მინდა რომ სახლში წამიყვანო..
– მაცადე.. წყალი გადავივლო და წაგიყვან.. ჩემთან მაინც არ დაგტოვებ...
– ძალიანაც კარგი.. იდიოტო...

მალე გამოვიდა.. მე უკვე ჩაცმული ვიყავი.. მანქანაში ჩავჯექით და ლონდონში წამიყვანა.. სახლში ისე შევედი არაფერი არ მითქვამს ლიამისთვის.. ლიამმაც მანქანიის კარი მიიბრახუნა და პარიზში დაბრუნდა...

სახლში ლუსი მელოდა გაბრაზებული..

– სადიყავი გოგო?? რატო მანერვიულებ.. დროზე მომიყევი ყველაფერი..
– არ მაქვს შენი თავი ლუსი.. შემეშვი...

ვთქვი გაბრაზებულმა და ჩემს ოთახში ავირბინე..

– მე საღამომდე არ მოვალ...

ქვევიდან მომძახა ლუიმ და კარები გაიბრახუნა...
მთელი დღე ტირილში გავატარე.. ჩემი ოთახიდან არ გამოვსულვარ.. მაგრამ საღამოს ვიღაცამ კარებზე ბრახუნი ატეხა და იძულებული გავხდი ქვემოთ ჩამოვსულიყავი... კარები გავაღე.. დანიელი შემრჩა

– მე ხომ გაგაფრთხილე ქალბატონო...
– რა გინდა დანიელ..
– იცოდე.. რაცარუნდა ეცადო ჩვენი დაშორება, მას მაინც მე ვეყვარები.. შენ კი უბრალოდ გასართობი იქნები...
– წადი დანიელ.. ძალიან გთხოვ..
– მეორედ გვერდში აღარ გაეკარო..
– გპირდები.. აღაც ვაპირებ..
– ლიამი ჩემია.. დაიმახსოვრე ეგ.. სულ ჩემი იქნება..
– არც არავინ გართმევს..

ვთქვი და ჩემდაუნებურად გამეცინა... დანიელს აშკარად არ მოეწონა ეს..

– მომისმინე შე ძუკნა.. ლიამს აღარ გაეკარო..

ეს სიტყვები არ მესიამოვნა.. რაც ძალი და ღონე მქონდა ხელი მოვიქნიე და დანიელს სახეში გავარტყი.. მერე კარები გავაღე..

– პატივი მეცი და ნორმალურად მელაპარაკე.. შენი იყოს ლიამი, არავინ გართმევს.. ახლა კი პატივი დამდე და აქედან წადი..

ხმა არ გაუცია ისე გავიდა... კარი დავკეტე და იქვე ჩავიკეცე... ტირილი ამივარდა.. ცხოვრება აღარ მინდოდა.. სული დამიმძიმდა.. ჩემი ცხოვრება მეთვითნ ავირიე.. რისი იმედი გქონდა სოფი? ლიამი დანიელს დაშორდებოდა და შენთან მოვიდოდა? სისულელეა.. ეს არასდროს არ მოხდება..

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:21 am

13 თავი.

ერთი კვირა ისე გავიგა ლიამთან და ბიჭებთან საერთოდ არ მისაუბრია... სახლიდან საერთოდ არ გამოვდიოდი... ერთ დღესაც ლუსიმ მითხრა..

– სოფ.. დღეს ბიჭები ჩამოდიან და საღამოს მათთან მივდივართ..
– მე არ მოვდივარ.. რაღაც ვერ ვარ კარგად..
– რა გჭიირს?
– რავიი აბა.. შეუძლოდ ვარ..
– არაუშავს.. გაგივლის ეგ, მაინც უნდა წამოხვიდე..
– არა ლუს. მართლა ცუდად ვარ..

ვთქვი და სააბაზანოში შევირბინე.. გული მერეოდა.. ამ ბოლო დროს დავბრუსხვევები ხშირად მაწუხებდა...

– გოგო რა გჭიირს?
– არაფერია.. ალბათ მოვიწამლე..
– წამალი დალიე..
– ჰოო.. რომელზე მივდივართ?
– საღამოს..

წამალი დავლიე და დავმშვიდდი... საღამოც მალე მოვიდა.. გავემზადეთ და ბიჭების სახლში მივედით.. ბიჭებს ჩავეხუტე, ლიამი გადავკოცე... პერიც იქ იყო.. მისი ნახვა ყველაზე მეტად გამიხარდა... საოცრად თბილი იყო... ბავშვები კარგ დროს ატარებდნენ.. დანიელი ლიამს გვერდიდან არ შორდებოდა.. ლიამი შორიდან ხანდახან გამომხედავდა ხოლმე.. უეცრად საშინლად მომინდა მისი გამწარება.. მეც ავდექი და ერთ სიმპატიურ ბიჭთან მივედი..

– ლამაზ გოგოს ცეკვაზე უარს ხომარეტყვი?
– რათქმაუნდა არა...

ცეკვა დავიწყეთ, თან თვალებს ლიამისკენ ვაპარებდი რომელიც გაცოფებული და ანთებული თვალებით გვიყურებდა.. მე უკვე საკმაოდ ნასვამი ვიყავი.. ამ ბიჭმა ხელი მომკიდა და მეორე ოთახში გამიყვანა.. ხელების ფათური დამიწყო...

– იდიოტი ხაარ? გაჩერდი...
– რომ არ გავჩერდე??
– ეეე შემეშვი ბიჭოო..

მაინც არ ჩერდებოდა.. დაკივლება ვცადე მაგრამ პირზე ხელი ამაფარა... უცებ ოთახში ლიამმი შემოვიდა და ერთი გემოზე მოარტყა..

– დროზე გაეთრიე აქედან.. (იმხელაზე დაიღრიალლა ლიამმა პირი ღია დამრჩა)

ის ბიჭიც უცებ გავიდა...

– რასაკეთებ შენ?? სულ გაგიჟდიი?
– რატო არ შეიძლება მეც ვინმე მყავდეს?
– ვინმე ვინ? ნაძირალა?
– ერთ ნაძირალასთან თუ ვიწექი რა მოხდა სხვასთანაც თუ დავწექი..
– გაჩუმდი...

მოვიდა და მაგრად მიმიხუტა.. სულ ჟრუანტელმა დამიარა.. კოცნა დააპირა მაგრამ უცებ..

– ვაიმე ლიამ .. გამიშვი..
– რა მოხდა სოფი?
– გული მერევა..

და საჭიროო ოთახში გავარდი.. ღმერთო როგორ შემეშინდა...

– სოფი.. რა გჭიირს? კარგად ხაარ??
– არაფერი გამივლის..

უცებ გამოვედი სახლიდან, ლუსის მანქანა დავქოქე და სახლში წამოვედი... თან გზაში ფიქრებმა გამიტაცა..

ღმერთო.. ოღონდ მე რასაც ვფიქრობ ის არიყოს რა... გევედრები ღმერთო.. ცოდვა ვარ... არა რაა... ჯანდაბა სოფი.. იდიოტი ხარ...

სახლში როგორც კი მივედი მაშინვე საჭირო ოთახში შევედი, და საორსული სასინჯიც შევიყოლე... იქედან ტირილით კი არა ღრიალით გამოვარდი... თავში მხოლოდ ერთი აზრი მიტრიალებდა..

" სოფი.. დაიღუპე.. "

დიახ.. მე ორსულად ვიყავი... მუცლით ლიამის შვილი უნდა ვატარო, და მერე მარტო უნდა გავზარდო... ღმერთო რა დავაშავე ასეთი...

ვყვიროდი და თან ცრემლებს ხელები ვიწმენდდი... ამასობაში ლუსიც მოვიდა.. უცებ მოვიწმინდე ცრემლები და ვითომც არაფერი მომხდარა ისე ჩავედი დაბლა..

– სოფი.. შენ და ლიამი ერთად იწექით?
– რაა??
– ერთად იწექით მეთქიი.??
– საიდან მოიტანე?
– ლიამის და ბიჭების საუბარს მოვუსმინე შემთხვევით..
– რაო რასამბობდა ლიამი?
– ჩემთან იყო პირველად.. უბრალოდ გული ვატკინეო.. ეს როგორ გააკეთე შე სულელო.. იდიოტი ხარ?
– ლუსი, ორსულად ვარ..
– რაა?? რა თქვი? ოღონდ ეგ არა..
– ჰოო.. ლიამისგან ბავშვს ველოდები...
– უნდა უთხრა?
– შენი აზრით? რათქმაუნდა არა...
– ჩემო სულელო...

მოვიდა და მაგრად ჩამეხუტა.. ტირილი ამივარდა.. ბოლო რაც გავიგონე ლუსის სიტყვები იყო, " სოოფ " და უეცრად გონება გამეთიშა...

Admin Posts : 661 Age : 23 Join date : 14.02.13

maar sul ramdeni taviaa???

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:24 am

27

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:26 am

Nini waikitxe?

Admin Posts : 661 Age : 23 Join date : 14.02.13

waikitxavda aba raaa Together? Forever. ♥ - Page 2 3991763430

:d:

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:32 am

კი შემდეგი, აუ მარი თუ გასვლას დააპირებ იცოდე ყველა თავი დადე და ისე გადი არ დამღუპო ;დ

Admin Posts : 661 Age : 23 Join date : 14.02.13

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:33 am

kargii

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:34 am

14 თავი.

ჩემდა საუბედუროდ საავადმყოფოში გამოვიღვიძე, თავზე ლუსი მადგა..

– ლუს, აქ რა მინდა?
– როგორც იქნა..
– რა მოხდა?
– ნუ გეშინია სოფ.. სერიოზული არაფერია...
– სახლში მინდა..
– წავალთ... ლიამს არ დაურეკავ?
– არა.. არც ლიამს, არც ბიჭებს და არავის..
– როგორც გინდა...

ამ დროს ექიმი შემოვიდა, გვითხრა ყველაფერი კარგად არისო და სახლში წამოვედით... გათიშული ვიყავი მთელი დღე.. უბრალოდ ვერ ვიაზრებდი რომ ორსულად ვიყავი, თან ლიამისგან... ლუსი თავზე მევლებოდა, ცივ ნიავს არ მაკარებდა.. ასე ორი კვირა გავიდა, სახლიდან არ გავსულვარ.. მუცელიც, ოდნავ, შეუმჩნევლად გამომებერა.. ერთ დღეს ლიამმა დამირეკა..

– სოოფი.. როგორ ხარ დაკარგულო?
– არამიშავს ლიამ, შენ როგორ ხარ?
– კარგად.. შეიძლება დღეს გამოგიარო?
– რატოო?? დაკავებული ვარ..
– კარგი, საღამოს გამოგივლი..
– ლიამ...

არც კი მომისმინა ისე გათიშა.. ავნერვიულდი... ერთი სული მქონდა საღამო როდის მოვიდოდა... როგორც იქნა მოსაღამოვდა და სტუმრებიც მოვიდა.. კარები გავაღე, კარებში ლიამი, ბიჭები და ლუქსი იყვნენ..

– ეეე, ჩემი პატარა გოგო...

გამიხარდა და პირდაპირ ბავშვი ავიყვანე.. მერე ბიჭებიც გადავკოცნე...
ამასობაში ლუსიც მოვიდა, სასმელი მოიტანა, ბიჭები სვავდნენ და ერთობოდნენ... ლუქსს ძილისპირული ქონდა..

– ბიჭებო, ავალ მე ბავშვს დავაწვენ და ჩამოვალ, ხო?
– ჰოო მიდი... (ლიამი)

ლუქსი როგორც იქნა დავაძინე, გარეთ გამოსვლა დავაპირე მაგრამ უცებ ოთახში ლიამი შემოვიდა...

– სად მიიპარები?..

მითხრა და მაგრად ჩამეხუტა..

– ლიამ მოიცა.. ბავშვი არ გააღვიძო,ძლივს დავაძინე..
– მომენატრე სოფი, ძალიან...
– ლიამ, გთხოვ მეორე ოთახში გავიდეთ..
– მომენატრეე..

თავისას იმეორებდა და თან კისერში მკოცნიდა...

– ლიამ გთხოოვ..
– კარგი ჰოო...

ხელი მომკიდა და მეორე ოთახში გამიყვანა... თავისკენ მიმიზიდა და მაკოცა.. ღმერთო როგორ მენატრებოდა ეს ტუჩები.. ვნებიანი და ცხელი ტუჩები... გონს მოვედი და თავი დავიხსენი მისი ტკბილი ტუჩებიდან..

– რასაკეთებ ლიამ.. ეს შეცდომა ისევ დავუშვათ? არარსებობს.. თან ვინმე არ შემოვიდეს..
– არავინ არ შემოვა...
– ლიამ ისევ მთვრალი ხარ და იგივე შეცდომას ვუშვებთ..

არც კი მისმენდა,მხოლოდ მკოცნიდა და სწრაფად მხდიდა ტანზე... ისე გამაშიშვლა გონს ვერ მოვედი... საწოლზე დამაწვინა და კისერში მაკოცა.. სხვა რა გზა მქონდა.. თვალები დავხუჭე და მის ვნებიან ტუჩებს მივენდე...

–––––––––––––––––––––––––––

დილით რომ გავიღვიძე ლიამს ისევ ეძინა... ნელა ავდექი, ჩავიცვი, შუბლზე ვაკოცე და ოთახიდან გამოვედი... იქვე ლუსი იდგა, ხელი მომკიდა და თავის ოთახში შემიყვანა..

– სოფი.. სულ გასულელდი.??
– უბრალოდ ვერ შეევეწინააღმდეგე..
– ორსულად ხარ შე იდიოტო.. მისგან.. ერთ შეცდომას მეორეს უმატებ?
– აღარასდროს არ განმეორდება..
– ცოტა ტვინი დააყოლე ხოლმე შენს საქციელს..
– რავქნა ლუსი თუ მიყვარს? მერე რა რომ მისგან ბავშვს ველოდები.. მერე რა რომ კიდე მივეცი უფლება მომფერებოდა.. ქალი ვარ, ქალი რომელსაც უზომოდ უყვარს ერთი მამაკაცი..

ვთქვი და უცებ ზეინმა შემოაღო ოთახის კარი...

– უკაცრავად, თქვენს საუბარს ყური მოვკარი.. მომეჩვენა თუ?
– რა გაიგონე ზეინ? (გაოცებულმა ვკითხე)
– ბავშვზე..
– ვაიმე.. არავის უთხრა...
– რასსულელობ.. ლიამს არ უნდა უთხრა?
– არა და იმედი მაქვს არც შენ არ ეტყვი..
– ჩათვალე მიწას გაანდე შენი საიდუმლო..

თვალი ჩამიკრა და კარები დახურა..

Subject: Re: Together? Forever. ♥ Tue Apr 09, 2013 10:34 am

15 თავი.

ლუსის გამოვხედე... თვალები ცრემლებით ამევსო...

– კარგი დამშვიდდი სოფ.. ისე როიცოდე ლამაზი ბავშვი გეყოლებათ..
– მეყოლება.. :))
– კარგი ხო, როგორც გინდა..
– წამო ახლა, ბიჭებს საჭმელი დავახვედროთ..
– ჰოო..

ქვემოთ ჩამოვედით, საკმაოდ ლამაზი და გემრიელი სუფრა მოვამზადეთ... ბიჭებიც მალე ჩამოვიდნენ... მე სამზარეულოში მარტო ვიყავი.. უცებ ლიამი შემოვიდა, ზურგიდან ხელები მომხვია, ყურთან მაკოცა და ჩამჩურჩულა..

– საოცარი ხარ სოფი..
– საოცარი.. მაგრამ უბრალოდ როცა მოგინდები მაშინ..
– მადლობა..
– მადლობა რისთვის?
– ორი ესეთი ლამაზი ღამისთვის... და კიდევ იმისთვის პირველი მამაკაცი რომ მე ვიყავი..
– პირველი და უკანასკნელი.. (ჩავიბურტყუნე ჩუმად)
– რა თქვი?
– არაფერი..
– რაღაც გავიგონე..
– მე არა..

და მხრები ავიჩეჩე..

– წამოდი ახლა, ჭამე..
– ჰო სოფ, მოვდივარ..

მე ზემოთ ავედი, ლუქსს გაუღვიძია, ხელში ავიყვანე და დაბლა ჩამოვიყვანე..

– ბავშვი გიხდება პატარავ. (დამიძახა ლიამმა და გამიღიმა)

ლუსიმ გათეთრებული სახით გამომხედა..

– მადლობა ლიამ..

სიმწრისგან ძლივს გავიღიმე და გავატარე... ბიჭები გავაცილეთ და კარი დავკეტეთ..

– მე მგონია რომ უნდა უთხრა...
– გაჩერდი რა ლუსი.. რა უნდა ვუთხრა..
– ორსულად რომ ხარ..
– არა...
– ცოდვა ხარ.. ეგრე მარტო, ბავშვით..
– იცი, გუშინ მთელი ღამე ლიამს ვუყურებდი.. ისეთი საოცარია... როგორ მიყვარს..
– სოფი, ბავშვის მოშორებაზე არ გიფიქრია?
– გაგიჟდი? არასოდეს არ ვიზავ მაგას... მე ამის გაკეთება მინდა... ლიამს ბავშვს გავუჩენ, ოღონდ ისე რომ ვერ გაიგებს..
– მე მაინც ვფიქრობ მოშორება კარგი აზრია..
– გუშინ ლიამის ყოველ შეხებაზე ვრწმუნდებოდი რომ ბავშვი უნდა გამეჩინა.. ჩემი და ლიამის ბავშვი ♥

მუცელს დავხედე, ჯერ საერთოდ არ მეტყობოდა.. ხელებით ნაზად მოვეფერე.. და ჩემდაუნებურად გამეღიმა..

– შენთვითონ აირიე ცხოვრება.. და მერე არავის არ დააბრალო..
– არც ვაბრალებ..
– ეგ რო დანიელმა გაიგოს მოგკლავ შენც და შენს შვილსაც..
– მე არ ვუშლი დანიელს და ლიამს ხელს.. პირიქით, ბედნიერებას ვუსურვებ...

ვთქვი და ცრემლები წამომივიდა...

– ჰო ვიცი.. და შენ მთელი ცხოვრება ტანჯვაში უნდა გაატარო..
– არაუშავს.. სამაგიეროდ მე პატარა მეყოლება..
– რას დაარქმევ?
– არვიცი.. ჯერ ისიც კი არვიცი გოგოა თუ ბიჭი..
– რომელი გინდა რომიყოს?
– მეე?? არვიცი.. უფრო გოგო...