დროებით ნახვამდის.. ყველამ დამტოვა.

-ჩემი პატარა გოგო.
-დედა უკვე დიდი ვარ,
-ჩემთვის ისევ პატარა ხარ, და ასე იქნება ყოველთვის.
-კიმაგრამ მე უკვე 15ის ვარ.
-ეს არაფერს ცვლის, შენ სულ ჩემი პატარა გოგოიქნები.
-სულ.
-სულ, ყოველთვის, ყოველწუთს ყველგან.
- მშვიდობით დედა.
-მე ისევ დავბრუნდები რომ ჩაგჩურჩულო, ჩემო პატარა გოგოვ.
-ძალიან მიყვარხარ და მომენატრები დედა.
-მეც. ნახვამდის ლიზი.
დედაჩემი წავიდა მე ჩემი და და მამაჩემი კი მარტო დავრჩით, გამიჩირდება ამ ფაქტთანშეგუება, რადგან ის მხოლოდ დედა არ არის ჩემთვის, ის საუკეთესო მეგობარი და მესაიდუმლეიყოჩემთვის. სულ მარტო დავრჩი, მამა სულ მუშაობს, ჩემს დას კი არ ცალია ჩემთვის, ზაფხული ქალაქში უნდა გაგვეტარებინა, რადგან ვერსადწასვლას ვახერხებდით, ჩემი და მის მეგობრებთან ერთად წავიდა დასასვენებლად, მამას კიარ ეცალა, ამიტომ დილიდან ღამემდე მარტო ვიყავი სახლში, კომპიუტერიც კი მომბეზრდა,წიგნებიც, ძილიც, რაღაც ახალი მინდოდა, მეგობრები, მაგრამ ისინი არ მყავდა. წერა დავიწყე, მაგრამ უნდა ვთქვა რომ საშინელებაა, არაფერი გამომდის ამ საქმიდან, ისევ კომპიუტერი ყოველდღე ფილმები, ესეც კი მოსაბეზრებელია. ბევრი ბავშვი ოცნებობს ალბად ჩემნაირ არდადეგებზე მაგრამ მე ეს უკვე მომბეზრდა, ადამიანებთან ურთიერთობა არ გამომდის, ალბად ეს იყო მიზეზი იმისა რომ მეგობრები არ მყავდა, თუმცა ამას დიდად არ განვიცდიდი, ისედაც ჩაკეტილი ადამიანი ვიყავი, ჩემთან ურთიერთობა ყველას გაუჭირდებოდა, ვცდილობდი შეცვლას, მაგრა, არაფერი გამომდიოდა ალბად არ მსურდა და ამიტომ. კიდევ ერთი თვე. ძალიან რთულია, სკოლა მინდა, მენატრება იქაურობა, თუმცა ტყუილად იქაც არავინ მყავს, ადამიანესბ ვუყურო, თუმცა ამ ოთხ კედელში ამასაც ვერ ვახერხებ. ეს ერთი თვე თავს ვიმშვიდებდი. დღეს ალბად ჩემს დეიდაშვილთან წავალ, თორემ ეს ოთხი კედელი მესაუბრება უკვე. ალბად იქ ცოტახანს დავრჩები.
-ლიზი როგორ მოხდა აქ რომ მოდი?
-მარტოობა მომბეზრდა და.
-კიმაგრამ შენ სულ მარტოობა გიყვარდა.
-ხო მაგრამ გაგიჯებას უნდა გავექცე.
-დარჩები ჰო?
-ჰო სამი დღით.
-კარგი საღამოს მეგობრებთან წაგიყვან გაგაცნობ მათ, იქნებ ცოტა გამოფხიზლდე და მეგობრებიშეიძინო.
-ხო კარგი იქნება, თორემ უკვე სახლში ნივთებს ვესაუბრები.
მალე მოსაღამოვდა და მის მეგობრებთან წამიყვანა საშინელება იყო. გოგოები ისე იქცეოდნენბიჩი არ გაივლიდა თვალი რომ არ გაეყოლებინათ და თმის თითზე ხვევა რომ არ დაეწყოთ. ბიცებსკი აშკარა იყო გოგონების ასეთი საწციელები არ მოსწონდათ. ერთი გოგო მოვიდა ჩემთან,მასთან საუბარი საინტერესო იყო, ისიც ჩემსავით იყო, იქიდან გაქცევა სურდა, ამიტომ გარეთგავედით და გავისეირნეთ.
-საშინელებაა, ეს გოგონები როგორ იქცევიან, არ მესმის მათი. ყურადღების ცენტრში ყოფნარომ სურთ.
-მართალი ხარ, ბიჩს თუ უნდა თავად გამოიჩენს ყურადღებას. რამ გადარია ეს გოგოები არმესმის.
-არ მიყვარს ესეთი ადგილები. მართლა ნინიმ მითხრა თურმე ერთ სკოლაში ვსწავლობთ.
-მართლა? კარგია, და რომელ კლასში ხარ?
-11ში. შენ?
-მეათეში გადავედი.
-ბევრი მეგობარი გყავს სკოლაში?
-თუ არ დამცინებ გეტყვი. საერთოდ არ მყავს მეგობრები, ჩაკეტილი ადამიანი ვარ, თან ეხლა დედა წავიდა, ჩემს დას არ ცალია, მამა კი მუშაობს დილით გადის და ღამით მოდის, მისი სახე აღარც კი მახსოვს. ძალიან მინდა მეგობარი რომ მარტო აღარ ვიყო.
-სასიამოვნოა შენი გაცნობა. მეც შენსავით ვარ, მეგობრები არ მყავს. მხოლოდ სამი ოთხი.
-მართლა? მე ერთიც არ მყავს.
-ხო ერთი ჩვენი სკოლელი არ არის, მაგრამ მგონი წელს გადმოვა ჩვენს სკოლაში. დანარჩენები ჩემი კლასელები არიან, ოღონდ გოგონები.
-კარგია მეგობრები როდესაც გყავს. მარტო არ ხარ და როდესაც გტკივა ისიც შენთან არის. მე ეს არასოდეს განმიცდია, ყოველთვის მარტო ვიყავი ტკივილთან თუ ბედნიერებასთან, თუმცა დედაჩემი ჩემი ყველაზე დიდი მეგობარი და მესაიდუმლე იყო.
-ხო მაგრამ მეგობარი მაინც სხვა არის, მას ესმის და რჩევას გაძლევს და გეხმარება.
-დედაც იგივეა.
-დედა მაინც გაგკიცხავს.
-მეგობარიც.
-დედა ისე ვერ გაგიგებს.
-დედა ჩემზე უფროსია, ამიტომ მას ეს ყველაფერი გავლილიო აქვს.
-მეგობარი კი შენსავით აზროვნებს.
-დედა კი უკეთ და მის რჩევას შეცდომა არ მოჰყვება.
-დედა სიყვარულში ვერ გაგიგებს.
-დედა დაჯდება და მოგიყვება მის სასიყვარულო ისტორიებს, თვალზე ცრემლი მოადგება და მეტყვის შვილო იგივე შეცდომა არ დაუშვაო.
-მაგრამ ის დაგიშლის ურთიერთობას მასთან.
-თუ ყველაფერი ფარგლებში იქნება ის არ დამიშლის, დამეხმარება.
-დედა? თუ მეგობარი?
-დამიჯერე დედა. ის ხომ უკვდავია.
-დედა.
-ჰო დედა.
-მაგრამ მეგობარიც საჭიროა.
-ეგ ვიცი, მაგრამ მე ის არ მყავს, მაგრამ არც დედა მყავს ეხლა აქ.
-არ იდარდო დაბრუნდება.
-მალე.
-ჰო მალე.
-ღამე მშვიდობისა მარ.
-ნახვამდის ლიზი.
-დროებით.
-ჰო ნახვამდის.
-დროებით.
-კარგი დროებით : )

თუ აპირებთ წაკითხვას გავაგრძელებ :*

საინტერესოა.. თუ გაქვს დაწერილი შემდეგი თავი დადე..

2 თავი
ცოტა აზრიანი საღამო გავატარე. ეხლა უნდა დავწვე და ჩემს დეიდაშვილს ვუსმინო რამდენი ბიჭი გაიცნო, რამდენი მოეწონა და რამდენია მისი ბოლო სიყვარული, დამღალა უკვე. ხვალვე წავალ.
-ხვალ მივდივარ.
-რატომ ლიზი?
-სახლში მირჩევნია.
-კარგი როგორც გინდა.
კიდევ კარგი სახლში ვარ.
-ხო მარ, ამ საღამოს? კი გამოვალ პარკში.
კარჰია მეგობარი გავიჩინე, მარტო აღარ ვარ. გავიდა ესეც სამი კვირა, მე და მარი ძალიან ახლო მეგობრები ვართ, ხშირად რჩება ჩემთან, ამას მამაჩემი მაინც ვერ გებულობს, თუმცა უარს არ მეტყოდა მეგობრის დარჩენაზე. ჩემი და ჩამოვიდა, სკოლამდე ერტი კვირა დარჩა და ყველაფერი სავსეა ამ გაპრანჭული გოგონებით, რა იყიდე? რას იცმევ პირველ დღეს? თმას როგორ იკეთებ? ნეტა ახალი ვინ გადმოვა? ჩემი და დამარბენინებს, ეს ვიყიდოთ ეს ვიყიდოთო, თავბრუ მესხმის უკვე ამდენი ქეთ-იქით ყიალით. რა ადარდებს დედა წასულია, მამა გინდ აქ ყოფილა გინდ არა, თვითონ უნივერსიტეტისათვის ემზადება პირველი კურსისათვის, ძალიან ნერვიულობს. იმდენი რამ შეიძინა რაც დაბადებიდან აქამდე არ ჰქონია, ყოველღრე რომ ჩაიცვას ალბად სამ წელს ეყოფა. მე კი მიყიდა რაღაცრაღაცეები, როგორც იქნა, ხვალ სკოლაა. შედგა ჩემი და მაღლებზე და თავი ამაყად უჭირავს, თუმცა მისი ფეხის გადადგმა, ურმის ჩრიალს მოგაგონებთ, ფეხები კი ისე დააქვს თითქოს ცეცხლე ცეკვავდეს. კარგი არის ჩამოვარდება და ისწავლის ჭკუას. მე და მარი სკოლაში ერთად მივედით, კარგი იქნებოდა ჩემი კლასელი ყოფილიყო, მაგრამ სამწუხაროა. ჯერ დირექტორის სიტყვა, რამდენი საუბარი უყვარს, შემდეგ თავმოჭრილი დათვივით უნდა იარო და კლასი უნდა ეძებო, ჩემი კლასელები სიე შეცვლილან ვერც ვიცანი, თუმცა კლოუნებივით კი იყვნენ გაპრანჭულები. ყოველი დასვენება შვება იყო, მარის ნახვა კუთხეში დაჯდომა და საუბარი. თუ ვინმე ქუსლებიდან გადმოვარდებოდა ჩვენი გასართობიც ეს იყო, ძალიან სასაცილოები არიან.
-ლუკა, რაშვები როგორ ხარ?
-კარგად, შენ?
-რატომ არ მითხარი ცირკში თუ სწავლობდი?
-რა ხდება?
-აბა ამ გოგონებს შეხედე კლოუნებს რატომ გვანან ყველა?
-ყველა? შემომხედე...
-ჰო შევცდი ყველა არა, შენს გარდა ყველა.
-შეხედე ამ გოგონას, ჩემს და მის გარდა.
-მე უკაცრავად : ) გამარჯობა, ლუკა.
-ლიზი.
-ამ ცირკში რამდენიხანია სწავლობ?
-მერვე კლასიდან.
-და შენ კლოუნობის ვერაფერს გატყობ.
-რა ამათ უნდა დავემსგავსო? არა გმადლობთ მირჩევნია ადამიანს ვგავდე და ვერავინ მამჩნევდეს.
-აი ადამიანი.
ამაზე სამივეს გაგვეცინა. ყოველ დასვენებაზე მე მარი და ლუკა კუთხეში დავსხდებოდით, პოპკორნს დავიკავებდით, ცირკის წინა რიგებზე ვისხედით და ცირკს ვუყურებდით, კარგია ცირკი, ბევრს ვიცინით ხოლმე, სკოლიდან კი ერთად მოვდივართ, საღამოს ვსეირნობთ, სკოლაში ერთად მივდივართ, ყოველი დღე ბრუნავს, ესე ბედის ბორბალივით.
-ლიზი მე და ლუკა მივდივართ მისი მეგობარი აწყობს რაღაც წვეულებას, თურმე ჩვენი სკოლელი ყოფილა.
-და რომელ კლასელია?
-მეთორმეტე.
-მერე ჩვენ იქ რა გვინდა?
-რადა ნამცხვრები უნდა ჩამოვატაროთ : ) რა გვინდა და ლუკას მივყავართ. ხომ წამოხვალ?
-ხომ იცი ეგეთი წვეულებები არ მიყვარს.
-ხომ იცი არც მე, მაგრამ ამ ერთხელ, ლუკამ ძალიან მთხოვა, მგონი მოწონხარ : )
-რა სისულელეს ამბობ მარ, გეყოს. ჩვენ ხომ ვმეგობრობთ.
-და ქალის და მამაკაცის მეგობრობის გჯერა? ოჰ ეს პატარა ბავშვები
-მარ.
-ხო კარგი წამოხვალ?
-ხო კარგი ცოტახნით.
-ხო კარგი ლუკას ვეტყვი რომ მოდიხარ. გავახარებ
-მარ!
-ვსო, ხმას აღარ ვიღებ. :x
წავედით გოგონებო, აბა გავერთოთ.
-გართობისა რა მოგახსენოთ.
-არა კარგად გავერთობით.
-შენ კი, მე ვერა.
-ლიზი გეყოს.
-კარგი.
მივედით როგორც იქნა იქ. თუმრე მშობლები აქ არ ყოლია და, ხომ ხვდებით როგორი ბიჭების კატეგორიას მიეკუთვნება, ყოველდღე სასმელი, გართობა, ბაბნიკები, ვერ ვიტან ესეთ ტიპებს. იმედია მალე გავეცლები აქაურობას.
-ლუკა რა ხმაურია, რა არის ეს, რა ხდება აქ?
-რადა მათეს დაბადების დღეა და მეგობრები ვუხდით.
-და რომელია მათე?
-ალბად ჯერ არ ჩამოსულა, ემზადება.
-აჰა გასაგებია. ლიზი სად წავიდა?
-არ ვიცი, ალბად სადმე გაძვრა სიმყუდროვეში.
-ჰო ალბად, წადი მოძებნე, მე ბიჭებს ვნახავ.
-კარგი.
-უკაცრავად საპირფარეშო მეგონა.
-არაუშავს, გვერდით არის.
-კარგით მადლობთ.
-არაფრის. მათე.
-ლიზი.
-სასიამოვნოა.
-რა ხმაურია რა არის ეს, ვერ ვიტან ესეთ რარაცეებს, ალბად ეს ბიჭი დედამისის ხარჯზე კარგად ერთობა, ყოველდღე წვეულებები, ვერ ვიტან ესეთ ტიპებს.
-ხო ალბად ეგრეც არის, იცი მართალი ხარ.
-არც მე მომწონს ესეთი რაღაცეები, არც ამ ბიჭის საქციელი.
-მაგრამ მთლას ასეც არ არის შეიძლება, ის არ ხარჯავს მშობლების ფულს, ეს მისი მეგობრები ხარჯავენ.
-თუ მას არ სურს ასე არ მოიქცევა, რომ მეგობრების დაკრულზე იაროს.
-მაგრამ მას დღეს დაბადების დღე აქვს. და ჩვენ მეგობრებმა გავუკეთეთ ეს, მას სულაც არ უნდოდა, ერჩივნა სახლში ყოფილიყო და ძინებოდა.
-მაგრამ უარი არ უთქვამს როგორც ხედავ. აშკარად არ იყო წინააღმდეგი.
-იქნებ და მეგობრებს ვერ შეეწინააღმდეგა.
-თუ უნდოდა შეეწინააღმდეგებოდა.
-მართალი ხარ.
-კარგი მე წავედი, აქაურობას უნდა გავეცალო, არ მინდა ვუყურო გოგონების პრანჭვას და თუ როგორ იხრჩობიან სასმელში.
-კარგი, სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა.
-ჰო რავი.
-ნახვამდის.
-დროებით.
-ნახვამდის.
-დროებით.
-ჰო დროებით ;)
-ლიზი სად მიდიხარ?
-სახლში.
-კარგი რა ცოტახანს დარჩი რა ლიზი.
-არ მინდა რა ლუკა, ნახე აქაურობა, არ შემეფერება.
-ლიზი გთხოვ, ცოტახნით, იუბილარი ჩამოვა ვნახოთ და მეც და მარიც წამოვალთ.
-იუბილარი თუ არ ნახე ისე ვერ წამოხვალ?
-ჩემი მეგობარია და ხომ უნდა მივულოცო, თან გაგაცნობთ.
-არ მინდა იყოს.
-რატომ იქნებდა კარგი ბიჭია.
-ეჩვი მეპარება, ესეთი წვეულების მომწყობი, კარგი ადამიანი იყოს.
-კარგი რა ლიზი, მათე სულაც არ არის ეგეთი.
-ლუკა ვიინ?
-მათე.
-უფს, მე წავედი. ხვალ გნახავთ.
-ლიზი.
-არა მარ უნდა წავიდე სასწრაფოდ. დროებით.
-კარგი ხვალ სკოლაში გნახავ. ნახვამდის.
-მარ დროებით!
-ხო ლიზი დროებით: )

ყოჩაღ ნინი )) გააგრძელე! ნიჭი გქონია..

მადლობა..

თავი 3

მივხვდი რომ იუბილარი პირდაპირ გავლანძღე ისე რომ წარბიც არ შემიხრია , საწყლი , თუმცა ღირსია, პირველად ვუთხარი ადამიანს მასზე რასაც ვფიქრობდი თუმცა , იქნებ მართლაც არ არის ისეთი , მაშინ ოთახში მარტო არ იქნებოდა და მუსიკას არ მოუსმენდა . არაუშავს იქნებ დაფიქრდეს ჩემს სიტყვებზე.
-მათე ვის ეძებ?
-წეხან ოთახი შეეშალა ვიღაც ლიზის , და მას ვეძებ .
-და მას რატომ ეძებ ?
-რავი აი ისეთია ჩემნაირი, დამაინტერესა .
-ხო ეგ წავიდა.
-იცნობ?
-კი ჩემი მეგობარია.
-გამაცნობ?
-კი მაგრამ , ხვალ რომ მიდიხარ.
-აუცილებელი იყო ჩაგეშხამებინა?
-უკაცრავად მაგრამ ვერ გაიცნობ.
-ხო ვიცი მაგრამ სულ იქ ხომარ დავრჩები.
-მაგარამ ეგ დგე დიდი ხანია რომ ყველაფერი შეიცვალოს.ეხლა გავერთოთ .
-მიდი გაერთე.
მარი ლუკა სად არის?
-მის მეგობარ მათეს აცილებს დედამისთან და მამამისთან მიდის . აი ის ბიჭი გუშინ რომ დაბადების დღე ქონდა . -აჰა გასაგებია.
-წავედი წარი იყო .
-ხო მეც, ისე დღეს ლუკა არ მოვა სკოლაში?
-არა, ჰა რატომ დაგაინტერესა მოგწონს?
-მარიიიიიიიიიიიი
-მე ვსაუბრობდი?
-უხ მარ .
-კარგი წავედი . კარგი.
-ხოდა ეგრე.
მე და მარი ერთად წამოვედით, გვაკლდა ლუკას ხუმრობები გზაში,
_ვა ლუკა რა ქენი გააცილე შენი მეგობარი?
-კი გავაცილე.
-და როდის ჩამოვა?
-სკოლის დამთავრებამდე ალბად ერთი კვირით ადრე.
-ა, და მერე სკოლა გაცდენები.
-კარგი რა მარი ეხლა ეგ ისეთი ბიჭია ეგ ადარდებდეს?
-არა საბუთები წაიღო ლიზი, იქ ისწავლის.
-ხოოოო.
-ეხლა.
-ხო მივდიოდით.
-ნუ გაკიცხავ ადამიანს რომელსაც არ იცნობ.
-ვიცი, მაგრამ მგონი ძნელი მისახვედრი არ არ არის მისი პიროვნება,
-ცდები.
-ხო მარტალი ხარ მგონი ვცდები გუშინ რომ ვნახე.
-ვინ ნახე გუშინ ლიზი?
-მეე, არავინ წვეულება რომ ვნახე როგორიც იყო.
-ხო კარგი წავედით მარ, სახლში ხომ არ მიყვები ლიზის.
-კაი ლიზი საღამომდე.
-კარგი დროებით.
მათთან არ უნდა წამომცდეს რომ ის ვნახე და ასე უხეშად ვესაუბრე, თორემ გამკიცხავენ, თან არც ისე ცუდი ბიჭი ჩანდა, მგონი მართლაც შევცდი, მაგრამ ამას რა აზრი აქვს, ხუთწუთიან საუბარს მნიშვნელობას ვერ მივანიჭებ თან ვეღარც გავიგებ როგორია, მგონი მგონი არდადეგები ჯობდა, უკვე დავიღალე არადა სკოლა სამი თვის დაწყებულია, მალე მოვიდეს საახალწლო არდადეგები, თორემ უკვე დავიღალე თუმცა ისევ ერთი თვე სახლში მარტო, საშინელებაა, ჩემი და ალბად სადმე წავა ისევ დასასვენებლად, მამაჩემი, მამაჩემი გინდ ყოფილა გინდა არა, ალბად ლუკა და მარიც წავა, მოვდივარ მარტოობავ, რამდენი სამეცადინოა.
-ხო მარ.
-გამოდი გარეთ გიცდით.
-არ მიმეცადინებია ჯერ.
-გამოდი და ცოტა მოგვიანებით იმეცადინე.
-უნდა დავამთვარო თორემ.
-რა თორემ? შენი და შეგიმოწმებს და საყვედურს გეტყვის თუ მამაშენი? ან დედაშენი? კარგი რა დატკბი თავისუფლებით არავინ ღელავს შენზე და არავის ახსოვხარ ვერ ხედავ?
-არ მინდა წამოსვლა. დროებით.
-ლიზი.....ლიზი.... გამითიშა.
-მარი ზედმეტი ხომ არ მოგსვლია?
-მგონი კი.
-მგონი არა, გული ატკინე.
-როგორ გამოვისყიდო?
-ხვალ სკოლაში ბოდიში მოუხადე.
-კარგი.
საშინელება იყო რაც მარიმ მითხრა, სამი წელი და დედაჩემს ვნახავ, თავს ვირწმუნებ რომ მალე გავა, თუმცა ეს დრო ხომ კუზე ნელა მოძრაობს, მამაჩემი, როგორ მენატრება მამაჩემი, თითქოს დედაც და მამაც ერთად არიანწ ასულები, ჩემი და კი ვერც მამჩნევს, ყველას ყავს აქ მშობლები, მეც მინდა მათი სითბო, მინდა მათი გვერდში დგომა მეც ვიგრძნო და მათი სიყვარული, მაგრამ ეს ასე არ არის, მამაჩემს არც ახსოვს რომ შვილები ჰყავს, ჩემს დას კი არ ახსოვს რომ უმნცროსი და ჰყავს. აღარ შემიძლია ასე, წასვლა მინდა მარტო ყოფნა მინდა, თუმცა მე ისედაც მარტო ვარ, სად უნდა გავექცე მარტოობას? ის სულ ჩემთან არის, მარის ამ სიტყვებმა გული ძალიან მატკინა, სკოლაში დღეს მარტო მომიწევს წასვლა, არ მინდა მასთან საუბარი ცოტახნით მაინც.
-ლიზი.....ლიზი....მოიცა ლიზი......
-მარ შემეშვი, შენთან საუბარი არ მინდა.
-ლიზი ვიცი ზედმეტი მომივიდა მაპატიე.
-არა მარ, დროებით მაინც, მარტო ყოფნა მინდა.
-ლიზი შენ ისედაც მარტო ხარ, ვერ ხედავ მიიხედ მოიხედე ირგვლივ ჩემსა და ლუკას გარდა არავინ გყავს.
-ცდები, მე მშობლები და და მყავს.
-კარგი რა, მშობლები და დაა? ბოლოს შენს დას როდის ესაუბრე? როსი გკითხა როგორ ხარ? რამე ხომ არ გჭირდება? მამაშენის სახე ბოლოს როდის ნახე? ეხლა რომ შეხედო იცნობ? დედაშენი წავიდა არც უფიქრია რა მოგივიდოდა, იცოდა რომ მარტო რჩებოდი, ლიზი მიმოიხედე ირგვლივ შენ ერთი პატარა გოგო ხარ რომელიც მარტო არის, რომელიც არავის ახსოვს, არავის უყვარს და არავის სჭირდება. ჩემსა და ლუკას გარდა. შენ არავის ახსოვხარ ლიზი, ეს შეიგნე დღეს ჩემთან დარჩი, ვნახოთ მამაშენი და შენი და თუ შეამჩნევენ, თუ დაგირეკავენ. ლიზი შეიგნე შენ ისედაც მარტო ხარ.

გაააგრძელე აღფრთოვანებული ვარ შენი ნიჭით

ნუ მაწითლებ :* მადლობა <3

4 ტავი

-მარ შემეშვიი მე შენ არ მჭირდები.
-როდესაც რეალობას თვალს გაუსწორებ მოდი , კარზე დააკაკუნე და მითხარი ,მე მარტო ვარ..
-ეს არ მოხდება, არ მჭირდები , შენ გულს მტკენ.
-ლიზი მე მაინც რა დაგიშავე ლიზი.
-ლუკა თუ სადმე შემთხვევით შეგხვდი მოგესალმები,მე თქვენ არ მჭირდებით.
საშინელება იყო , სკოლაში არც მივსულვარ,გზას გადავუხვიე და დედაჩემის ძველ ბინაში ავედი,იქ ვიყავი და ვტიროდი,დედაჩემის და მამჩემის ფოტოებს ვათვალიერებდი,რა ბედნიერი იყვნენ ერთად,ეხლა კი, მამაჩემის სახეს ვიღდგენდი გონებაში , მაგრამ მემსხვრევოდა ფიქრები.ეტყობა ზედმეტი ვარ მათთვის.
-მარი ზედმეტი მოგივიდა ლიზისთან.
-ლუკა ხომ იცი რეალობა ყველაზე მძიმეა.
-ის ახსოვს მის დასაც და მამამისსაც .
-ლუკა.........
მოსაღამოვდა მარის სიტყვებზე დავფიქრდი და გადავწყვიტე ბინაში დავრჩენოდი.. ასე გადიოდა წუთები ,საათები ჩემი ტელეფონი კი ....ნუთუ მართალია მარი.არა ჯერ 11 საათია კიდევ დროა.ვიჯექი სიცივეში და ვტიროდი.ის ფაქტი რომ მარი მართლი იყო.
-მე მარტო ვარ
-ლიზი ღამის ოთხი საათია.
-მაპატიე მე შენ მჭიედები.მარტო ვარ..
-შემოდი ლიზი ჩემს ოთახში ავიდეთ .
-მე ბინაში ვიყავი,მე მარტო ვარ.
-არა ლიზი შენ მე და ლუკა გყავვართ.
-მაგრამ, დრო მოვა,თქვენც წახვალთ,თქვენც დამტოვებთ.
-ეს არასოდეს მოხდება ლიზი, დაიმახსოვრე გეფიცები ლიზი,მე შენ არ დაგტოვებ.
ძლიერ მოვეხვიე მარის და ერთად დავიძინეთ.დილით სკოლაში ერთად წავედით,მართლაც არც ჩემი და შემხმიანებია და არც მამაჩემი, ესეიგი ისინი ვერ ამჩნევენ.რეალობას თვალი გავუსწორე,მაგრამ მინდა თვალები ისევ დავხუჭო და სიცრუესა და ტყუილში ვიცხოვრო.მართალია მწარეა რეალობა.
-ლიზი ? მარი?ერთად?
-ლუკა?სკოლაშო?მარტო?
-ლიზი მიხარია რომ დაგვიბრუნდი,დაიმახსოვრე მე და მარი შენ არასოდეს მიგატოვებთფიცები,პირობას გაძლევ,ჩვენ სულ შენთან ვიქნებით.
-იცით ბავშვებო, მე თქვენ მიყვარხართ.
-ჩვენც ლიზი
ერთმანეთს ძლიერ მოვეხვიეთ და ლუკამ შემოგვთავაზა ახალი წელი ერთად გაგვეტარებინა.
-იცი მე ახალ წელს ვერ შევხვდები თქვენ.....ჰო მე თქვენთან ერთად შევხვდები ახალწელს.
-ჰო ლიზი ჩვენ ერთად ვიქნებით. იქნებ ოჯახში გირჩევნია.
-ოჯახში? მე ოჯახი არ მყავს.
-ლიზიიიიიი.
-არა ლუკა ეს ასეა, მწარე რეალობააა, მაგრამ ეს ასეა.
-კარგი ეგრე იყოს.
-ესეიგი ერთი კვირაც და ჩვენ ერთად ვიქნებით.
-მაგარიააა.
ასეა თუ ისე ერთი კვირაც გავიდა, ვემზადებოდით დიდი სამბით. ძალიან გვიხაროდა ერთად შეხვედრა. მარტო გვინდოდა ამიტომ დედაჩემის ბინაში ავედით. თორმეტი როგორცკი შესრულდა ერთმანეთს მივულოცეთ, ძალიან ვერთობოდით, საოცარი დღე იყო, ესეთი დღეპირველი იყო ჩემს ცხოვრებაში.

ბოდიში დროებით ეს მოთხრობა უნდა შევწყვიტო))

Admin Posts : 661 Age : 23 Join date : 14.02.13

ratoo? me momewona da gagrdzelebas davelodebi . (bolo tavi jer ar wamikitxia)

რატომმმმ? ძალიან მომეწონა ეს მოთხრობა იმედია მალე გაააგრძელებ

ამ მოთხრობასთან ბევრი ტკივილი მაკავშირებს ამიტომ მაპატიეთ ან დროებითი იქნება ან საერთოდ აღარ გავაგრძელებ !! :(